DonAntonioBarcel%C3%B3ConSuJabequeCorreoRindeADosGaleotasArgelinas_edited.jpg

LIVORNO XEBEC 1753

Κλίμακα: 3/16 (1:65) - Καρυδιά, Μοσχολεμονιά, Οξιά, Αφρικανικό Παντούκ

Ένα ευέλικτο και γρήγορο πολεμικό σκάφος με 26 κανόνια. Χρησιμοποιήθηκε για να φυλάει το λιμάνι του Λιβόρνο από επιθέσεις Βερβερίνων πειρατών.

ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

ΤΟΥ ΛΙΒΟΡΝΟ

Το Λιβόρνο σχεδιάστηκε κατά την Ιταλική Αναγέννηση, όταν το δουκάτο της Τοσκάνης διοικούνταν από τον οίκο των Μεδίκων, σαν μια ‘ιδανική πόλη’.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1580 ο Φερδινάνδος A’ των Μεδίκων, Δούκας της Τοσκάνης, ανακήρυξε το Λιβόρνο ‘Ελεύθερο Λιμάνι’ (Porto Franco), επιτρέποντας έτσι την αφορολόγητη διακίνηση εμπορευμάτων στην επικράτεια της πόλης. Οι νόμοι της πόλης επέτρεπαν την ανεξιθρησκεία, ενώ οι εμπορευματικές και οικονομικές συναλλαγές μπορούσαν να γίνουν χωρίς τον έλεγχο του κλήρου. Οι μεταρρυθμίσεις του Δούκα προσέλκυσαν στην πόλη ένα μεγάλο αριθμό από Τούρκους, Πέρσες, Μαυριτανούς, Έλληνες και Αρμένιους, αλλά και Εβραίους μετανάστες που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις διώξεις στην Ισπανία. Το Λιβόρνο έγινε έτσι ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Μεσογείου.

Καθώς το λιμάνι της Πίζας γέμισε σταδιακά με λάσπη και τελικά αχρηστεύτηκε κατά τον 13ο αιώνα, το Λιβόρνο μετατράπηκε στο βασικότερο λιμάνι της Τοσκάνης. Στο τέλος του 17ου αιώνα πέρασε μια περίοδο σημαντικής ανάπτυξης. Κοντά στα απομεινάρια του Παλιού Οχυρού χτίστηκε ένα νέο κάστρο, μαζί με νέα τείχη και ένα δίκτυο από πλοηγήσιμα κανάλια σε όλη την πόλη. Μέχρι το 1745 ο πληθυσμός της πόλης είχε φτάσει τις 32.534. Οι σημαντικότερες εμπορικές δυνάμεις της Ευρώπης ίδρυσαν εμπορικούς οίκους στο Λιβόρνο, συμπεριλαμβανομένης την Βρετανικής Levant Company.

Την εποχή αυτή, το λιμάνι του Λιβόρνο (όπως και της Νάπολης) χρησιμοποιούσε σεμπέκα (xebec) για να περιπολούν τις ακτές και να προστατεύουν τα εμπορικά πλοία από Βερβερίνους πειρατές.

ΤΟ ΣΕΜΠΕΚΟ

Τα σεμπέκα (Xebec) έμοιαζαν με τις γαλέρες που χρησιμοποιούσαν οι Αλγερινοί κουρσάροι και οι Βερβερίνοι πειρατές. Είχαν ιστιοφορία με λατίνια και μπορούσαν να κινηθούν με κουπιά. Τα παλιότερα Xebec είχαν δύο κατάρτια, ενώ αργότερα κατασκευάστηκαν και πλοία με τρία. Το χαρακτηριστικό τους σκαρί με την έντονη, προεξέχουσα πλώρη και πρύμνη, εκτόπιζε λιγότερους από 200 τόνους, γεγονός που τα έκανε ελαφρύτερα από τις φρεγάτες της εποχής.

Πολλοί λαοί της Μεσογείου χρησιμοποίησαν τα σεμπέκα σαν πειρατικά πλοία. Τα πειρατικά σεμπέκα είχαν στενό κύτος, για μεγαλύτερη ταχύτητα, που άνοιγε όμως σε μεγάλο πλάτος κοντά στο κατάστρωμα για να μπορούν να υποστηρίξουν μεγαλύτερη ιστιοφορία. Τα λατίνια (τριγωνικά πανιά), τους επέτρεπαν να πλέουν πολύ κοντά στον άνεμο, κάτι που αποτελούσε σημαντικό πλεονέκτημα στις καταδιώξεις, ενώ η δυνατότητα χρήσης κουπιών τους επέτρεπε να κινούνται και στις νηνεμίες. Στην πειρατική χρήση τα σεμπέκα είχαν πληρώματα των 300-400 και μετέφεραν 16-40 κανόνια, ανάλογα με το μέγεθος.

ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ

ΣΧΕΔΙΑ

Σχέδια του συγκεκριμμένου σκάφους δεν έχουν διασωθεί, αλλά τα χαρακτηριστικά των Xebec είναι πολύ καλά καταγεγραμμένα.

Το μοντέλο κατασκευάστηκε με βάση ένα συνδυασμό από σχέδια, με άξονα αυτά του Γαλλικού Xebec Le Requin, που είναι της ίδιας εποχής, αν και λίγο μεγαλύτερο.